زهره خوروش؛ احمدرضا لطفی
چکیده
پس از دستهبندی زبانهای دنیا به دو مقولۀ فعلبنیاد و تابعبنیاد توسط تالمی که بر اساس الگوی رمزگذاری وقایع حرکتی، زبانها را از یکدیگر متمایز میکند، در طول دهههای اخیر، تحقیقات زیادی دربارۀ الگوهای متفاوت واژگانیکردن وقایع حرکتی انجام شده است. پژوهش پیشِ رو چگونگی واژگانیشدن رویدادهای حرکتی توسط فارسیزبانان و الگوی ...
بیشتر
پس از دستهبندی زبانهای دنیا به دو مقولۀ فعلبنیاد و تابعبنیاد توسط تالمی که بر اساس الگوی رمزگذاری وقایع حرکتی، زبانها را از یکدیگر متمایز میکند، در طول دهههای اخیر، تحقیقات زیادی دربارۀ الگوهای متفاوت واژگانیکردن وقایع حرکتی انجام شده است. پژوهش پیشِ رو چگونگی واژگانیشدن رویدادهای حرکتی توسط فارسیزبانان و الگوی استفادهشده توسط آنها برای رمزگذاری حالات فضایی را مورد بررسی قرار میدهد. به همین منظور، از 25 فارسیزبان درخواست شد تا پس از تماشای 12 انیمیشن کوتاه، که بیانگر حرکات اختیاری انجامشده توسط انسان و حیوان در جهتهای افقی مرزگذر و عمودی بودند، مشاهدات خود را توصیف کنند. در پی ضبط و پیادهسازی جملات شرکتکنندگان، تحلیل پاسخهای این افراد نشان داد که فارسیزبانان، برای بیان اطلاعات مربوط به حالت حرکت، غالباً ابزارهای زبانی دیگر را به ریشۀ فعل ترجیح میدهند. آنها همچنین تمایل دارند که مسیر حرکت را در قالب توابع توصیف کنند. بر اساس این الگوی بهدستآمده از رمزگذاری حالات فضایی، فارسیزبانان، برای توصیف رویدادهای حرکتی، از یک الگوی دوگانه پیروی میکنند و میتوان زبان فارسی را در هر دو مقوله (فعلبنیاد) و (تابعبنیاد) قرار داد.